هابيل

كتاب (1): هابيل نوشته ميگل د اونامونو

كتاب روايت بيمار گونه مردي است كه خود را قابيل و برادرش را هابيل مي پندارد و گاه گاهي اين پنداررا با ذهن بيمار خويش آنچنان ادامه ميدهد كه بوي و رنگ حقيقت به خود ميگيرد

موضوع اصلي حول حسادت مي گذرد و انسان را با اصل مهم ريشه ان در گير مي كند

در داستان اشاره مستقيمي به داستان سفر پيدايش و اينكه خداوند هديه هابيل را پذيرفت و از هديه قابيل سر باز زد شده است و از همين جا بود كه قابيل كينه برادر را به دل گرفت

نويسنده از زبان قابيل داستان ، گاه گاهي انگشت اتهام را به سوي خداوند اشاره ميبرد و در حقيقت گناه اوليه را متوجه خداوند مي كند

چرا كه قابيل سرخورده از بي مهري خداوندي است ، گام اولين اشتباه را خداوند در يكسان نديدن هديه بندگانش برداشته است

واين دقيقا چيزي است كه آدمي در جاي جاي زندگي با آن روبرو مي شود

از نظر دين اسلام و عرف جامعه ايراني هميشه در اينگونه موارد از حكمت خداوندي كه عقل بشر از درك آن عاجز است سخن كفته مي شود اما اونامونو انسان خويش را در قضاوت آزاد مي گذارد و خواننده را به قضاوت كار خداوند مي كشاند

اين چالش را در داستان دوست داشتني است

گرچه گاهي روابط مبهم و منفعلي قابيل داستان را باورپذير نمي كند