من و طوطیم

وقتی بچه بودم و به مشکلی برمیخوردم تلاش میکردم با صحبت کردن منطقی از دید خودم به مشکلم غلبه کنم

خیلی وقتها موفق میشدم

و خیلی وقتها چنان شکستی میخوردم که دردش تا مدتها باهام میموند

یادم میاد یک طوطی داشتم

چون بچه تنهایی بودم که همبازی ای نداشتم روزها میرفتم توی حیاط خونه و با طوطیم حرف میزدم

دور و بریها تعریف میکنند که گاهی ساعتها روبروی قفس طوطی مینشستم و باهاش حرف میزدم

بدون وقفه

و هیچکس هم نمیدونست به طوطیم چی میگم

یادم میاد یک روز فکر کردم چرا باید طوطیم توی قفس باشه

وقتی ساعتها به حرفهای من گوش میده ، یعنی حرف من رو میفهمه

وقتی سرش رو تکون میده یعنی درکم میکنه

پس بهتره بیارمش بیرون تا بشینه روی زانوی من و بعد با هم حرف بزنیم

حتی شاید تونستیم با هم بازی کنیم

نتیجه این استدلال این شد که یک روز صبح من به طوطی گران قیمتی که پدرم برایم هدیه گرفته بود

گفتم که دوست داری بیای بیرون با هم حرف بزنیم

طوطی بسرعت موافقت کرد

ساعتی بعد وقتی والدینم از راه رسیدند، من رو دیدن که لباسهایم رو پوشیدم و با عروسکم روی پله ها نشستیم (وقتی از چیزی عصبانی میشدم و باید تغییر میکرد همیشه همینکار رو میکردم)  که بریم و یک طوطی دیگه بخریم

چون طوطی من علیرغم ظاهرش که همیشه ادعای دوستی باهام داشت ، بمحض باز شدن درب قفس رفته بود روی درخت و پایین هم نمیومد

با وجود شکست سختی که در بچگی از این حس اعتماد خوردم ، هنوز هم آبدیده نشدم

هنوز خیلی از اوقات به آدمها به چشم دوست نگاه میکنم

اونها خیلی از اوقات بال و پری برای من تکون میدن و عنوان میکنند که من رو کاملا درک میکنند، اما وقتی بطور جدی دارم درباره یک مسئله مهم باهاشون صحبت میکنم 

درحقیقت میبنم که روی یک شاخه درخت نشستند و دارند از بالا به من نگاه میکنند

حالم از این نگاه رو به پایین آدمها به هم میخوره

و از این روی درخت پریدنشون

از همون بچگی میدونستم که آدمی چقدر تنهاست

فقط نمیخواستم باورش کنم

باور این موضوع سخته 

گاهی خیلی سخت

دشوار و باورنکردنی

اما آدم واقعا تنهاست

گاهی تو هستی و انعکاس صدای خودت

گاهی تو هستی و تصویر گنگی که از خدای خودت داری

گاهی تو هستی یک دنیا آدمهایی که روی درخت نشستند و دارند از بالا برات دم تکون میدن

...

و هنوز بعد از این همه سال هیچکس برای من طوطی ای که به حرفهایم گوش بده نخریده